هدف از دندانپزشکی مدرن، بازگرداندن دندان ها به حالت طبیعی، راحتی، زیبایی شناسی، گفتار و سلامت است. با توجه به اینکه جمعیت جوان کشور بلخره پیر می شود تعداد زیادی از مردم از دست رفتن دندان ها را تجربه و تحت تاثیر آن قرار می گیرند.
از دست دادن استخوان ( تحلیل استخوان ) پس از از دست دادن دندان مشکل بزرگیست که بیشتر افراد را درگیر می کند ، زیرا دندان ها با جایگزین مناسب درمان نمی شوند.
ظاهر صورت در ۳۰ سالگی قبل از از دست دادن دندان
ظاهر فک و صورت در ۳۰ سالگی وقتی هنوز دندانی از دست نرفته است ، در این سن اسکلت فکی صورت به درستی پشتیبانی می شوند و ظاهر را طبیعی و جوان نشان می دهد.
از دست دادن استخوان در ۴۵ سالگی
از دست دادن استخوان در ۴۵ سالگی و زمانی که دندان با ایمپلنت جایگزین نمی شود.
از دست دادن دندان در ۴۵ سالگی منجر به تغییرات ساختاری ظریف در صورت می شود ، گونه ها کمی حالت افتادگی پیدا می کنند.
از دست دادن دندان در ۶۰ سالگی
از دست دادن دندان در ۶۰ سالگی و در مقابل از بین رفتن استخوان ؛ اگر بی دندانی با ایمپلنت جایگزین نشود.
در سن ۶۰ سالگی به دلیل کاهش ضربان قلب، و از دست دادن دندان صورت بیشترین تاثیر را به خود می گیرد. گونه ها و لب ها حامی خود خود را از دست می دهند و باعث می شوند صورت پیرتر از حالت معمول دیده شود.
از دست دادن دندان در ۷۰ سالگی
از دست دادن استخوان در ۷۵ سالگی زمانی که دندان با ایمپلنت جایگزین نمی شود.
در سن ۷۵ سالگی و ادامه استفاده از پروتز متحرک ، تسریع در از دست دادن استخوان را شامل می شود و از دست دادن پشتیبان ساختاری صورت و بافت نرم بد ترین سناریو را رقم می زند.
فک پایین به طرز چشمگیری کوچکتر دیده می شود و ظاهر را بد فرم می کند
اثرات غفلت در از دست دادن دندان
واضح ترین تاثیر از دست دادن دندان زیبایی شناختی است. چیزی که کمتر به آن دقت می شود این که دندان از دست رفته می تواند بر عملکرد، سلامت، زیبایی شناسی صورت تاثیر بگذارد.
باور کنید یا نه، استخوان نیاز به تحریک برای حفظ شکل و تراکم آن دارد. در مورد استخوان آلوئولار که اطراف و حمایت کننده از دندان ها است ، این تحریک لازم جهت استخوان سازی از خود دندان ها می آید. دندان صدها تماس را در طول روز با یکدیگر ایجاد می کنند. این تنش های کوچک از طریق رباط پریودنتال (“peri” – اطراف؛ “odont” – دندان) منتقل می شود که هر دندان را در جای خود مشهود می کند و باعث می شود استخوان به طور مداوم بازسازی شود.
هنگامی که یک دندان از بین می رود، عدم تحریک باعث از دست رفتن استخوان آلوئولی می شود – عرض خارجی آن، سپس ارتفاع و در نهایت حجم استخوان. تنها ۲۵ درصد استخوان در سال اول پس از از دست رفتن دندان در عرض استخوان کاهش دارد و در طول چند سال آینده، ۴ میلی متر کاهش می یابد.
همانطور که استخوان عرض را از دست می دهد، ارتفاع را نیز از دست می دهد، سپس بافت لثه نیز به تدریج کاهش می یابد. توانایی جویدن و صحبت کردن ضعیف می شود و دندان های بیشتری از بین می روند، همچنین عملکرد بیشتری از بین می رود. این به مشکلات خاص زیبایی شناختی و عملکردی منجر می شود.
