سینوس لیفت ( بالا بردن سینوس، کف سینوس و پیوند استخوان در سینوس ) تکنیک استئوتوم :
این روش معمولا در استخوانهای بالغ به کار می رود ، از این کار حفظ استخوان به دست آمده از دیواره های اطراف ناحیه استئوتومی می باشد به صورت اپیکالی ( عمودی ) جابجا می شود و کف سینوس را بلند می کند .
در واقع ما جابجایی اپیکالی استخوان را داریم که این کار را به وسیله ابزارهای مخصوص که استئوتوم نامیده می شود انجام می دهیم، در این روش کف سینوس به همراه غشاء بلند می شود در حالیکه از هیچ وسیله جدا کننده برای این روش استفاده نمی شود .
استئوتوم ها شماره های مختلفی دارند و از کوچک به بزرگ برای گشاد کردن ناحیه استفاده می شوند.
اگر استخوان در ناحیه سینوس تراکم بالاتری داشته باشد در ابتدای شروع تکنیک باید از فرز استفاده کرد و مقداری از استخوان کف کرستال ناحیه سینوس را برداشت ، در این مورد استخوانهای جمع شده به عنوان ماده پیوندی برای بلند کردن کف سینوس و غشاء به کار می رود . همچنین طول استئوتوم ها قابل تغییر است زیرا ارتفاع کف سینوس و غشاء با کرست استخوان متغییر می باشد . انتهای بعضی از استئوتوم ها متغیر می باشد تا استخوان ناحیه مورد نظر در هنگام بالا بردن کف سینوس را جمع آوری کند و به سمت اپیکال و طرفی متراکم کند انتهای برخی دیگر نیز محدب می باشد تا امکان تراکم کردن افقی استخوان را فراهم کند .
با استفاده از تکنیک استئوتومی می توان فضایی بیشتر از ۵ میلی متر در سینوس ماگزیلا ( فک بالا ) فراهم کرد .
مزیت استفاده متناوب و تدریجی از استئوتوم ها با طول و قطرهای مختلف این است که می توانیم کنترل بهتری روی عمق جایگذاری ایمپلنت داشته باشیم و احتمال سوراخ شدن غشاء کف سینوس ( اشنایدرین مجران ) را کاهش می دهیم.
ضربات به استئوتوم باید با فشار ملایم باشد و از ضربات سنگین و طولانی پرهیز نمود . هنگامی که کف سینوس در ضربات استئوتوم بشکند شبیه شکستن شاخه درخت سبز می باشد و این حس زیر دست جراح و ایمپلنتولوژیست قابل لمس بوده و به همین دلیل ایمپلنتولوژیست و جراح باید تبحر کافی داشته باشند تا از پاره شدن ناگهانی غشاء کف سینوس و خونریزی و آلودگی بعدی سینوس جلوگیری شود .
افزایش ارتفاع در ناحیه خلفی فک بالا خوشبختانه با یک عمل نسبتا ساده سینوس لیفت امکان پذیر است با توجه به طول ایمپلنت انتخابى و ارتفاع استخوان موجود درمان هاى زیر را مى توان متصور شد.
الف- اگر ارتفاع استخوان ١٢میلیمتر باشد با گذاشتن ایمپلنت طول ١٠ میلیمتر مى توان بار کافى روى ان قرار داد.
ب- اگر ارتفاع استخوان ١٠ میلیمتر باشد مى توان ایمپلنت با طول ٨ میلیمتر و حداقل قطر ۴ میلی متر گذاشت که در واقع حداقل استاندارد رعایت شده باشد.
ج- اگر ارتفاع استخوان ٨ میلی متر باشد باید با استفاده از وسیله اى بنام استئوتوم از داخل حفره ایجاد شده براى گذاشتن ایمپلنت، کف سینوس را تا ۴ میلی متر بالاتر مى بریم و یک ایمپلنت ١٠ میلیمترى مى گذاریم
د- اگر ارتفاع استخوان ۶میلیمتر باشد، با این روش با وارد شدن از دیواره طرف خارجى به داخل سینوس بدون اسیب رساندن به غشاء اشنایدر که در کف و دیواره داخلى سینوس وجود دارد با اضافه کردن پودر استخوان ارتفاع را به ١٢میلیمتر رسانده و ایمپلنت کاشته مى شود.
